Ona, “Yumurtaları ne kadara satıyorsun?” diye sordu.
Yaşlı adam cevap verdi: “Tanesi 1 lira, hanımefendi.”
“5 liraya 8 yumurta alacağım, yoksa almadan gideceğim” dedi kadın.
Fakir cevap verdi: “Gel de istediğin fiyata al. Hiç değilse siftahım olur. Çünkü bugün tek bir yumurta bile satmadım ve akşama çocuklarım evde ekmek bekler.
Yumurtaları aldı ve 3 TL kazandığı hissiyle çekip gitti. Fiyakalı arabasına bindi ve arkadaşıyla lüks bir restorana giderek, arkadaşlarının istediklerini, fiyat bile sormadan sipariş etti. Biraz sonra sipariş ettikleri birçok şeyi bile yemeden kalktılar. Sonra hesabı ödemeye gitti. Fatura 150-TL idi 200-TL verdi ve üstü kalsın dedi… Bu rakam ve yaşanılan şey, o işyeri için sıradan bir şeydi. Ama o zavallı yumurta satıcısı için çok anlamlı ve acı vericiydi…
Mesele şu ki,
“Neden her zaman muhtaç olanlardan bir şey satın aldığımızda, güç bizde oluyor da..!
Ve neden bizim ihtiyacımız olmayan insanlara karşı cömert oluyoruz?”
Babam, bazen ihtiyacımız olmadığı halde, yüksek fiyatlarla fakir insanlardan bazı ürünler satın alırdı.
Çoğu zaman aldıkları, bizim için gereksiz şeylerdi ve fazladan para öderdi..
Bu durum beni endişelendirdi ve ona neden böyle yaptığını sordum.
Babam dedi ki:
“Bu, insanların onurunu kırmadan, yapılan bir yardımdır çocuğum.”
Alıntı