Ne tuhaf aslında. Samimiyetsiz dostluklar, çıkara dayalı yapmacık ilişkiler. Sorsan herkes dost, herkes arkadaş. Ama hepsi yalan dolan. Dene istersen; Bazen sorgulamak gerekiyor aslında. Kimin sende ne kadar, senin kimde ne kadar olduğunu, değer verdiklerinden hak ettiğin değeri görüp görmediğini. Her derdine koştuğun, her zaman yanında olduğun, sözüm ona en yakın arkadaşına sor bakalım? Senle ilgili neyi ne kadar bildiğini? Mesela anne babanın adını? Mesela varsa çocuklarının isimlerini veya çocuklarının kaç yaşında olduklarını? Mesela kaç kardeşin olduğunu? Ben denedim. Sonuç mu? Gerçekten cevaplar oldukça üzücü. Oysa ki sen her daim onun için koşarsın. Onun derdi senin derdindir. Aslında çokta önemli değildir kaç kardeşin olduğu, veya anne babanın ismi. Ama mutlaka sohbet esnasında bunlardan bahsetmişsindir. Bu belki de basit bir örnektir. Oysa ki sana anlatılan her şeyi can kulağı ile dinlemiş, hatta unutmamak için bazı şeyleri bir tarafa not etmişsindir. Seni dinlemediği veya seni ciddiye almadığı sonucunu çıkarmamak mümkün mü sence? Değer yargıları tam burada ortaya çıkıyor bence. Ne demişler, “Hayatınızın kalitesini, hayatınızdaki insanlar belirler.” Sana ne kadar değer veriliyorsa, o kadar değer vermesini bileceksin. Anahtar gibi sadece kaybolduğunda aranan birisi olmamak için, hiç kimseye “Nasıl olsa paspasın altındadır” rahatlığını vermeyeceksin arkadaş. Lütfen senin için değerli olduğunu düşündüğün dost ve arkadaşlarınla ilgili neyi ne kadar bildiğini sorgula. Onunla ilgili ne kadar çok şey biliyorsan, onu daha iyi anlarsın.