İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş…
Hep şikâyetçi hep bıkkınmış…
Bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler…
Saklayalım zor bulunsun…
Zor buldukları için belki kıymetini bilirler diyerek başlamışlar
Tartışmaya… Sorun büyükmüş…
Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü…
Kimisi:
“’‘Everest’in tepesine saklayalım ”“demiş. Kimisi:
”“Atlas okyanusu’’nun dibine ”“demiş.
Taç Mahal’in kubbesi, Mekke sokakları, İtalyan sofrası…
Bir hastanenin yeni doğan odası, dondurma külahı, şarap şişesi…
Sigara paketi, lale bahçesi…
Pek çok yer düşünmüşler ama hiç biri yeterince zor gelmemiş…
Derken meleklerden biri:
”’İÇLERİNE SAKLAYALIM ’“‘demiş…
”’Kimsenin aklına gelmez içine bakmak!!!.
İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış…
Hiç bir mutluluk kolay gelmiyor. Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü…
Emekte ve insanın içinde saklı mutluluk…
Ne başkasının ekmeğinde, ne bakasının evinde, ne de başka bir şeyde…
Bu yüzden gözünüz hep içeride olsun…
Siz dışını boş verin, içine bakın…