Çaban yoksa faydan da yoktur. Ne başkasına, ne kendine…
Bir boşluğu dolduruyorsan, doldurman gerektiği içindir.
Bir boşluğun içinde bir boşluğun daha olmasının bir anlamı yoktur.
Tasasız, çabasız ve faydasız yaşayanların kendine saygısı yoktur.
Amacın olsun! Ki aklını kullanabilesin.
Tasan olsun! Ki vicdanının kullanabilesin.
Çaban olsun! Ki ruhunu, bedenini kullanabilesin.
Faydan olsun! Ki insan olduğunu anlayabilesin.
Bir insan, insan olduğunu, birilerine, bir şeylere faydası olduğunda ve bunun hazzına vardığında hisseder.
Faydalı olmak, insan olmanın verdiği en temel hazdır çünkü.
(Alıntı: Bazı Yalnızlıklar İyidir.)